Кога ми значеше,
не давав да остариш,
кога ме рани,
сакав да те фрлам во заборав
зад железни врати
да стрелам во тебе со трнливи рози
ти си мој безличен човек со илјада лица
и два века да поминат
овие очи ќе те следат.
© Sanja Atanasovska Всички права запазени