Как искам...
когато бях на двадесет и две,
две рошави главици да прегърна,
със две ръце любов да им даря.
Забързана във свойто ежедневие,
така забързано пораснаха и те,
как искам времето да върна,
когато бях на двадесет и две!
Никога очи не бих затворила,
не бих изпуснала и миг дори,
за да слушам как растат тополите,
преродени в мойте дъщери.
Как искам времето да върна,
когато бях на двадесет и две!...
Да можех вечно млада аз да бъда,
а те да бъдат винаги деца!
© Анета All rights reserved.
И така децата ни пораснаха бързо и неусетно! Поздравче за една мама от друга!