Моето друго аз...
от момче бе сърцето й разбито,
но за него още то туптеше.
През сълзи ми разказа,
че влюбена е до полуда в него,
че иска да го мрази, но не може...
Попита ме какво да прави-
дали за него да се бори,
или да го забрави и да спре да му говори.
Но нищо аз не отговорих
Твърде сложен бе въпроса..
Няма смисъл да се бори,
но да го забрави тя не може!
Протегнах аз ръка да я прегърна,
Протегнах аз ръка, ала се спрях..
Разделяше ни стъклена преграда..
АЗ ПРЕД ОГЛЕДАЛОТО СТОЯХ!!!
© Теодора Александова All rights reserved.
