Златници од зајдисонце
Завиткана во чаршаф од тишина
се качувам на лицето на залезот
не давам да заспие
вешто и брзо
му ги корнам трепките
му ја топам бојата
и од неа правам златници
со жештина се брани залезот
но јас не попуштам
му ги крадам очилата и обетките
плаче залезот
но нема да бидам милостива
затоа што сум побогата
за едно искуство
затоа што торбата
ми е полна со златници
а луѓето нека жалат
бидејќи нема да видат
зајдисонце со боја на портокал.
© Sanja Atanasovska All rights reserved.
