16 февр. 2010 г., 20:31

Бели кокичета

1.3K 0 1

Бели кокичета

 

Слушала съм аз отдавна,

още в стари времена,

имало река, сред нея остров с бели, целебни кокичета.

Греда свързвала острова с брега.

Силно течение минавало под гредата.

Който не можел да мине по гредата,

силното течение го отнасяло далече от острова.

 

Веднъж минавах по край това място на реката,

където гредата свързваше острова с брега.

Реших да отида до целебния остров.

Болеше ме.

Минах сполучливо по гредата.

Стигайки отсрещния бряг,

останах очарована от красотата на кокичетата.

Забравяйки в момента болката си,

реших, че друг някой може повече да го боли,

че тези кокичета може би на друг са по-нужни.

Върнах се на брега

не взела от целебното свойство  на кокичета,

но почувствала  силата им.

Благодарна съм!

 

                                                                                              (23.02.1992)

Хотите прочитать больше?

Присоединяйтесь к нашему сообществу, чтобы получить полный доступ ко всем произведениям и функциям.

© Величка Василева Все права защищены

Комментарии

Комментарии

Выбор редактора

Празната 🇧🇬

Синьо.цвете

Беше залп. Беше взрив. Смъртоносно отеква. Жална майка катери деветия мрак – бели камъни, кръстени в...

Разпродажба на спомени 🇧🇬

maistora

На уличка тиха далеч от пазара, под склопа на цъфнали млади липи, старица, изпита от болест коварна,...

Любовта си отива в неделя. По здрач. 🇧🇬

paloma66

> Младостта си отива... > > М. Белчев Любовта си отива... В неделя. По здрач Наранена от много човеч...

Разплитане на тишините 🇧🇬

yotovava

Най-тихото е пълно с думи, до днес неказвани на глас. Реката влачи кални руни, които не разчетох аз....

Ребро над сърцето 🇧🇬

Katriona

Тази вечер жена му избяга - бе повярвал във калните клюки, псува дълго, с юмрук я налага и ребро над...

Душа 🇧🇬

Patrizzia

Тъй жилава е моята душа, а уж – покорна, поетична, кротка. Прощава ми, когато съгреша, до девет пъти...