7 июн. 2007 г., 22:37

Обреченост 

  Поэзия
615 0 7
Не искам да досегвам никого.
Обичта   ми е изгаряща!
Като жарава,
целунала нозе на нестинари.
Като вода,
измиваща листата
и даваща живот на угара!
Като вик,
като зачатие
и цвете, отдало плода на пчелата!!
Затуй не присядай
до мене,
не прекрачвай чертата на чувствата.
Нека не разнищвам сърцето ти!
Бъди ми просто утеха!...
Като музика,
като картина, от която
да черпя наслада.
Като вино, отпито от чашата!
За да заспя - осакатено от болки дърво!!!
            
07.06.2007г.

© Женина Богданова Все права защищены

Комментарии
Пожалуйста, войдите в свой аккаунт, чтобы Вы могли прокомментировать и проголосовать.
Предложения
: ??:??