28 мар. 2007 г., 15:29
Плачът на цветето
посвещавам на моята Кралица
с много обич
Едно цвете самотно и бяло,
на бури и пек оцеляло,
бе свело венче към земята
и чакаше последния зов на съдбата.
А ухание от него благодатно,
го правеше тъй хубаво стократно.
Една пчеличка малка
ненадейно долетя
и до цветето омайно ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Вход
Регистрация