РАЗСТРЕЛЯНА ПОАНТА
Куршумени са думите – ще стреляш ли?
Да знаеш как от думите боли!
Над мене прелетяха късни жерави,
От писъци небето заискри.
И черните им дири върху залеза
чертаха коловози – за отвъд.
Барутена бе тишината – алена!
Но все по-тъмен ставаше градът.
А времето – напълно осезаемо,
до бяло нажежено – като жиг.
Главниците платих по всички заеми. ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.