Васил Иванич диша вяло,
облива се в студена пот
във лазарет, под одеало.
Система помпи кислород.
Бере душа с последни сили.
Пристига Петка натъжен,
присяда на легло. «Василий,
отвън е батальон строен,
завета Ви очакват всички.»
Чапаев пули поглед див,
а от устата – нито сричка.
Подава Петка лист, молив. ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Вход
Регистрация