На човешкото сърце,
загадъчно,
позволявам това,
което е, да бъде,
но паметта е всичко -
помня
тихи, топли нощи
и устата разтворена,
за нежна, жадна целувка -
по река от светлина
се нося,
сладка нега пулсира ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Вход
Регистрация