Не бе до мен, когато имах нужда!
Не бе до мен, когато бях сама!
Не бе до мен, когато в мрака тънех!
Не бе до мен в онази зла тъма!
Болеше ме, боли ме и сега.
И не спира, не ще спре това!
Уплашена, мразеща света,
крача бавно към твоята врата.
Но спирам, в сълзи обляна пак,
копнееща да свърши този мрак.
И не продължавам - там стоя,
вкочанена от студа. ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Вход
Регистрация