6.11.2021 г., 9:59  

Ще

731 4 2

ЩЕ

 

След дълго време, когато

от мен ще бъдеш далеч,

на някое наше място познато

ще чуя забравена реч.

 

Ще видя, че пред мене стоиш

като гръм от ясно небе.

Не очаквам да плачеш, но поне да сълзиш

щом видиш, че имам дете.

 

Ще останеш за няколко дена.

Ще ми кажеш, че съм много красива.

На челото ти от яд ще излезе вена,

когато разбереш, че с друг съм щастлива.

 

Моята прошка ще искаш.

Ще ме молиш до последно - прости ми.

Ръката ми силно ще стискаш,

а после пак ще те няма с години.

Искате да прочетете повече?

Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.

© Ивет Боянова Всички права запазени

Коментари

Коментари

Избор на редактора

Кръчма за самотници

Anita765

Тя стъпи на прага – ефирна и лека, и в кръчмата стана по-тихо от храм. Как зяпаха всички! И питаше в...

Разпродажба на спомени

maistora

На уличка тиха далеч от пазара, под склопа на цъфнали млади липи, старица, изпита от болест коварна,...

Апостоле!

voda

Ти гроб си нямаш. Но едно бесило издига чак до небесата ръст. Земята, дето беше те родила, под него ...

Ти

askme

Навярно за последно днес ти пиша... Не ми се пише вече. Вече не. Но няма как да спра да те обичам. Н...

Разплитане на тишините

yotovava

Най-тихото е пълно с думи, до днес неказвани на глас. Реката влачи кални руни, които не разчетох аз....

Мъжко хоро

argonyk

Прибраха стадата – не нàйдоха пàша. В хамбарите тичат уплашени мишки. Гайдарят допива поредната чаша...