Уж беше
Уж беше утро, ранина
и гледахме прехласнати зората...
Кога отскочи слънцето
на пладнина?!
Кога ни сграбчи жега непозната?!...
Уж бе средата на деня
и пълни бяхме с мъдрост и със сила...
Кога довтаса неусетно
вечерта?!...
Кога тъй бързо беше се стъмнило?!...
Уж бе вечерна тишина
и време за мечтаната почивка...
Кога нощта кълбото черно
размота?!
Кога угасна нашата усмивка?!...
Уж беше...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
© Славка Любенова Всички права запазени