Искам да не искам
Аз искам там да ида, където няма "бъде", "съм" или пък "може".
Желая да се претопя, подобно скрап метален,
във вряща лава скришом да потъна,
да се превърна в камък, в песъчинка дребна,
подхвърляна в прибоя леден на небитието...
Желанието, жаждата -
надежда, похот или пък любов,
фантазия и мисъл възвишена,
а също глад, омраза, радост и несрета,
успехи, щастие, и смях, и плач -
тъй искам всичко да забравя!
И все пак нещо искам - желая аз... -
със цялото си "АЗ" желая да ме няма,
не искам нито да мечтая,
ни да обичам,
нито пък да мразя,
не искам да желая,
да любя,
да жадувам,
или пък добрувам...
...Кога ще му се види края?...
© Велин Евстатиев All rights reserved.
Хубав стих!