За да те има...
Аз мога и искам да бъда единственият ти пристан, брегът, който не се рони, а пее двуглас със бурите... Пречистващ дъжд в живота ти, нечакано плиснал, самурайски меч, разсичащ на две тебе хулилите...
Всяка твоя дума изгаря сърцето ми с жиг, но нека... С парчета от него към мене твойта пътека постилам и те очаквам, дори незряща да те докосна полека, да те позная по песента ти, любовно гнездо свила...
Да те имам, за да те има! Да грееш ярко отгоре - всеки твой лъч един по един измивам с топла сълза... Небето е разкроено според крилата на кондора!... Пред реката не остава непробиваема канара!...
© Жанета All rights reserved.