25 дек. 2010 г., 20:15
Понякога съм няма и снежинна,
но, бъркаш ли в душата ми от скреж,
не знаеш как водите - като зима -
ще блъвнат своя вледенен копнеж.
Ти можеш ли да вземеш
тази бездна ,
в която ровиш с твоята вода?
Водата ти наситена във мене
размеква нощем сухата земя.
... И пак обичам те, дете, родено
между света - кроено
нескроено.
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Вход
Регистрация