13.06.2012 г., 21:23 ч.

Утро 

  Поезия » Любовна
635 0 3

 

Бягай, мое утро теменужено,

не пристъпвай плахо през вратата…

Тази нощ небето ще е влюбено,

ще покрие с облаци земята.

 

И ще тръпне, дръзко пожелано

от любов, която го отрича…

Залезът в мечтите му остана,

огънят в зенита му се врича.

 

Сън ли беше?...Аз ли го подпалих

с въгленче, замръкнало в очите?...

Още върху устните ми пари

клетва, премълчана под звездите.

 

Бягай, мое утро непоканено,

нека още миг да бъде лудост…

Изгревът косите ми погали

и в деня потърси ново чудо…

© Йорданка Господинова Всички права запазени

Коментари
Моля, влезте с профила си, за да може да коментирате и гласувате.
Предложения
: ??:??