За пореден път
За пореден път от болка обзета.
За пореден път крещя, но моят глас ехти във тишината.
За пореден път те моля: - Остани!
Но далеч си ти сега, далеч от моята мечта...
За пореден път ще кажа: - Стига -
но пак на чувствата ще се предам.
За пореден път желая да умра,
но моите желания не са по Божията воля...
За пореден път се питам: "Накъде?" и
"Защо разби моето сърце?
Защо остави ме сама? Зашо забрави любовта?"
За пореден път потичат сълзи... Но този път - НЕ!
Не са за тебе те... а за моето сърце!!!
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
© Мила Костова Всички права запазени
