Безглаголно
Аз и ти. Интимна тишина.
Хвърлената чаша през балкона.
После - изнамерена вина.
Думите - просъскани, камшични.
Водопадна спотаена злост.
Дива невъзможност за обичане.
Сгърбен обвинителен въпрос.
Разпиляна върху пода нежност.
И последни счупени акорди.
Толкова пропукани надежди!
И една недопустима гордост.
Опит за сдобряване. Театър.
Но така умело изигран!
Масата. Уискито. Кревата.
Мориконе. После - Клайдерман...
© Бианка Габровска All rights reserved.
Великолепно изпълнение!!! Чудесен стих!!! И аз като Ани обичам такива стихове! Поздрави, Бианка!!!