– Пак приказка искам си мамо,
опряна на твоето рамо.
– Започвам, не приказка снежна,
а пролетно китно безбрежна.
Заслушай се птичко игрива
и кротичко с нея заспивай.
Живяла си нейде калинка,
била откровено саминка,
мечтаела тя за другари,
а не самота да я пари.
До храста, опрял до водата
Бог розова лодка ѝ прати, ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Log in
Sign Up