Sanremo 2007

------------------------------------------------------------------------------------

Фабрицио Моро - Помислѝ

Санремо 2007

--------------------------------------------------------------------------------------------

Autori: Fabrizio Mobrici (Fabrizio Moro)

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Автори: Фабрицио Мобричи (Фабрицио Моро)

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ci sono stati uomini

che hanno scritto pagine… appunti di una vita

dal valore inestimabile…
insostituibili… perché hanno denunciato il più corrotto dei sistemi…

troppo spesso ignorato…
Uomini o angeli

mandati sulla terra

per combattere una guerra…
di faide e di famiglie... sparse come tante biglie…
su un isola di sangue... che fra tante meraviglie… fra limoni e fra conchiglie...

massacra figli e figlie…
di una generazione

costretta a non guardare…
a parlare a bassa voce…

a spegnere la luce…
a commentare in pace… ogni pallottola nell'aria…
ogni cadavere in un fosso…
Ci sono stati uomini

che passo dopo passo
hanno lasciato un segno con coraggio e con impegno,
con dedizione... contro un'istituzione organizzata… cosa nostra...

cosa vostra... cos'è vostro?
È nostra... la libertà di dire…
che gli occhi sono fatti per guardare…
la bocca per parlare…

le orecchie ascoltano
non solo musica, non solo musica…
La testa si gira e aggiusta la mira… ragiona…
a volte condanna… a volte perdona…
Semplicemente…

pensa…

prima di sparare… pensa…

prima di dire e di giudicare… prova a pensare…
pensa…

che puoi decidere

tu…

Resta un attimo soltanto…

un attimo di più…
con la testa fra le mani…
Ci sono stati uomini

che sono morti giovani…
ma consapevoli

che le loro idee
sarebbero rimaste

nei secoli… come parole iperbole…
intatte e reali… come piccoli miracoli…
idee di uguaglianza, idee di educazione…
contro ogni uomo

che eserciti oppressione…
contro ogni suo simile…

contro chi è più debole…
contro chi sotterra la coscienza nel cemento…
Pensa…

prima di sparare… pensa…

prima di dire e di giudicare… prova a pensare…
pensa…

che puoi decidere

tu…
Resta un attimo soltanto…

un attimo di più…
con la testa fra le mani…
Ci sono stati uomini

che hanno continuato…
nonostante intorno fosse tutto bruciato… perché in fondo questa vita

non ha significato…
se hai paura di una bomba

o di un fucile puntato…

Gli uomini passano... e passa una canzone…
ma nessuno

potrà fermare mai la convinzione…
che la giustizia, no...

non è solo un'illusione…

Pensa…

prima di sparare… pensa…

prima di dire e di giudicare… prova a pensare…
pensa…

che puoi decidere

tu…
Resta un attimo soltanto…

un attimo di più…
con la testa fra le mani…

Pensa…

--

Pensa…

che pui decidere

tu…

Resta un attimo soltanto…

un attimo di più…
con la testa fra le mani…

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Имало е хора,

които са написали страници... бележки за живот

безценен...

незаменими... защото са издали най-поквареното на системите...

иначе твърде често пренебрегвано...

Хора или ангели,

на земята пратени,

за да водят война...

на вендети и фамилии... разпръснати като топки билиард...

по кървав остров... която сред много чудеса... сред лимони и раковѝни...

убива

синове и дъщери... на поколение,

принудено да не гледа...

тихо да говори...

светлината да изгасява...

мирно да коментира... всеки куршум лети...

всеки труп в ров е оставен...

Имало е хора,

които постепенно

са успели да оставят своята следа, със смелост и старание,

с отдаденост... срещу „Коза Ностра” („Нашите неща”)...

вашите неща ... а кои неща са ваши?

Наша е... свободата да говорим...

за това, че очите – за да гледат, са ни дадени...

а устните – за да говорим...

и за това, че ушите слушат

не музика само, не музика само...

Главата се върти и се прицелва... разсъждава...

понякога осъжда... понякога прощава...

Просто...

помислѝ...

преди да стреляш... помислѝ...

преди да говориш и съдиш... опитай да помислиш...

помислѝ...

защото можеш да решиш

ти...

Остани просто за миг...

за още един миг...

с главата между ръцете...

Имало е хора,

които млади са си отишлѝ...

но наясно са били,

че идеите им

във вековете ще останат...

като думи-хиперболи...

непокътнати и истински... като малки чудеса...

идеи за равенство, възпитателни идеи...

срещу всеки човек,

който натиск упражнява...

срещу всеки негов сподвижник...

срещу по-слабия...

срещу онзи, който закопава в цимента съзнанието...

Помислѝ...

преди да стреляш... помислѝ...

преди да говориш и съдиш... опитай да помислиш...

помислѝ...

защото можеш да решиш

ти...

Остани просто за миг...

за още един миг...

с главата между ръцете...

Имало е хора,

които са продължили...

въпреки че наоколо всичко запалено е било... защото в края на краищата този живот

смисъл няма...

ако от бомба или насочен куршум

се боиш...

Хората преминават... и песните преминават...

но никой никога

не може да спре убеждението, че...

справедливостта, да...

илюзия не ѐ са̀мо...

Помислѝ...

преди да стреляш... помислѝ...

преди да говориш и съдиш... опитай да помислиш...

помислѝ...

защото можеш да решиш

ти...

Остани просто за миг...

за още един миг...

с главата между ръцете...

Помислѝ...

--

Помислѝ...

защото можеш да решиш

ти...

Остани просто за миг...

за още един миг...

с главата между ръцете...

------------------------------------------------------------------------------------------------------

https://www.youtube.com/watch?v=PaSU8hrgPYQ