Там... във старата гора,
под най-красивата елха,
Зайче Байче пакостливо
точи зъбки много диво
по кората на дървото
и по клонките, защото
то коремчето си празно,
да засити бе му важно...
И нали бе тя добричка,
примири се днес самичка,
дългоушко да нахрани
без снагата си да брани, ...
Искате да прочетете повече?
Присъединете се към нашата общност, за да получите пълен достъп до всички произведения и функции.
Вход
Регистрация