May 27, 2004, 9:24 AM

Хаос 

  Essays
3326 0 1
1 min reading
Колко е тежко понякога да осъзнаеш, че си сам дори и сред хиляди хора около теб, да се почувстваш не на място сред хора, с който нямаш нищо общо и обща тема на разговор. Гадно е да почувстваш отчуждението от теб на заобикалящата те среда! Моментът, когато се почувстваш напълно излишен, че и без теб може, че просто ти си това и правиш това, което останалите искат, защото ако не си ти, ще се намери друг, който да заеме твоето място и на никого това няма да направи никакво впечатление. Точно този момент напълно те съсипва, когато разбереш всичко това!
Всеки се надява на надеждата и с нетърпение очаква деня когато и неговия шанс ще дойде!
Никой обаче не се замисля или по-точно не иска да повярва в това, че няма надежда, няма шанс!
Всяко нещо, което се случва с твоята личност е малко или много благодарение на собствените ти действия. В днешно време човек може да живее и мисли свободно само в собствените си мисли. Там той има неограничени способности и голям размах на действие! Извън тях той ...

Want to read more?

Join our community to get full access to all works and features.

© Людмил Павловски All rights reserved.

Random works
: ??:??