Древността ни пише писма
в небесно многоточие;
мастилото от светлина
ситно капе от перото ù,
а то самото,
невидимо се носи
в космическата длан събрано
и краката гъделичка боси
на човешкото познание.
Вдишват очите отблясъци звездни,
отминали...
Светят ли още искрите небесни, ...
Want to read more?
Join our community to get full access to all works and features.
Log in
Sign Up