Безкрайно
безкраен звук от тракащо желязо...
Равен...
и набиващ се във сънищата ми...
Безкрайно хладна гара...
Безкрайно бързане и закъсняване...
Тъга...
след сенките на хората...
Потиснатост, мълчание...
Безкрайно сиви помещения
с безкраен аромат на застояло...
Гадене...
Безкрайни часове,
безкрайно чакане,
безкрайно търсене...
Намиране!
Безкраен поглед...
необятен...
непритиснат от събиращите се стени...
недокоснат...
от докосването на порочността...
Безкрайна доброта...
в зеленото...
Безкрайна доброта!
© Александра Михалева All rights reserved.
Страшно мило ми стана!