Oct 30, 2018, 7:01 AM

Чупка 

  Poetry » Phylosophy, Other
5.0 (10)
686 4 9
Умът държи не вдяната игла.
(Условно казано държи тояга.
С тоягата са възпитавали света.)
Не иска да се бие. Виж го – бяга!
Придърпва нишката към мен
и леко се разплита естеството
на изтъканото от нещо като лен,
в изреченото с обич за кросното…
Копнее тъканта да чуе: Чупка!

Want to read more?

Join our community to get full access to all works and features.

© Лина - Светлана Караколева All rights reserved.

Random works
  • Ruins long ago left behind When first I saw them, they reminded me of the forgotten past. Deep in my...
  • I am here, please embrace me! And bring back life before! This pain and grief... they break me. I ca...
  • Everything I used to say used to think, used to pray... Is now far away! Nothing can escape the pain...

More works »