SanjaMKD
295 results
Од различни страни влегувам
во својот град
носејќи креативност во главата.
Долго време ме немаше
и огледалото на ѕидот ме заборави. ...
  302 
Кога ќе го изгубам распоредот со денови
кога плажата ќе заспие со песок
врз трепките
твоите свадбари доаѓаат по мене
и ме наоѓаат мртва ...
  362 
Ако најлошите од душманите
влезат во нашиот заеднички дом
ќе ја испијат водата од водопадите
ќе донесат темни облаци
ќе ги грабнат иконите од старите цркви ...
  300 
Кон мене стрелаат
куршумите од твојата непостоечка совест
додека огномет од грмежи
ги вознемирува луѓето на земјата
и небото во височините. ...
  302 
Почекај лето
почекај кај моите сандали од песок и сонце
почекај ќе дојде есента со кочии од дожд
за да отвори пат за зима
за да го вдишам студениот воздух на декември ...
  448 
Има денови
кога се огледуваме во празни чаши
и далечните земји и улици
ги ставаме во скицата на нашите чекори
има денови ...
  366 
Видов исплашени птици
и плач на сиромашни деца
во лицето на жената.
Кога ѕвездите одат на пауза
кога богатите луѓе заспиваат ...
  331 
Видов како во војна ја убија мојата сенка
во родниот крај
во полето со капини.
Ја погребаа на ден празник
ги измерија нејзините грешки ...
  339 
Едно утро
кога сонцето доби син
кога нашите дела имаа длабоки корења
ѓевреците во продавницата
муабетеа гласно ...
  308 
Ако ја купат ноќта
ние ќе го украдеме денот.
Ако ги запалат нашите села
ние ќе им подариме оган што не се гаси.
Ако бидат неправедни кон нас ...
  401 
Бавно стареам
бавно за свои години
додека малите деца проодуваат
додека тинејџерите стануваат возрасни
додека палам само две свеќи во црква ...
  322 
Го кршам покривот
ги отварам вратите и прозорците
нека ме разбие ветер
нека влезе смртта до последната моја пора
до последната брчка на моето лице ...
  248 
Трајно те губам
засекогаш
меѓу два значајни празника
како што окото ја губи солзата
како што облакот растерува сноп светлина ...
  370 
Неважен си
како вистината обесена на закачалката
како искреноста запечатена во плик
како догорено кибритче
што нема да распали топлина среде студ ...
  282 
Твојата куќа има душа
и тогаш кога е празна и заклучена
кога си верен на своите спомени
кога внатре вреви убавата поезија
кога ѕвездите на покривот ...
  414 
Влегувам во завеса од дожд
за да видам една македонска свадба
да го слушнам тапанот во моето срце
да ја пронајдам есента во мене
да ги сретнам луѓето ...
  342 
Слаба сум како силен ветер
мојата удобност е во сеќавањата.
Облаци во три бои
тежат врз моите очи
кога ти ја враќам назад ...
  325 
Морам солзите
да ги задржам во јато
да бидам храбра
уште овој пат
и уште којзнае колкупати потоа ...
  323 
Кревка сум како полско глуварче
прегазено ми е јадрото
затоа луѓето тешко се справуваат
со мојата гордост
ќе се мачам ...
  309 
И богатите градови со голема душа
и сите пријатели и познаници
пред тебе се мали и неважни
мојата рамнодушност
не кажува ништо ...
  389 
Сонцето го палеше денот
а денот гореше во прегратката на зрелото жито
жедтта умираше и воскреснуваше
на моите усни
една земјена грутка ...
  364 
Кога сум без тебе
и парталите и свечените облеки
без проблем можат да ме проголтаат
мислејќи на тебе испарувам
и го ширам својот круг на непријатели ...
  323 
Ти подавам парче од мојот колач
наречен “харизма“
јас не сум себичен човек
јас сум претпазливо суштество
не луѓето им делам насмевки од срце ...
  415 
Сѐ ќе направам
само дај ми крилја
да го пресечам небото во лет
да избегам од злото
да ги поместувам облаците ...
  350 
Ќе направам мрежи од моите мисли,
ќе ги фрлам на сите континенти,
ќе ги преведам на сите јазици,
ќе ги полевам како цвеќе во градина,
со нив ќе допрам до тебе, ...
  334 
Во кофите носам тишина
ја оставам во собите.
Ќе чекам,
додека не падне
и последната куќа во селото. ...
  364 
Помина многу време
без да си посакам нешто големо и недостижно
без да се заљубам тинејџерски
без да проколнам непријател
без да излажам од забава ...
  317 
Имам две раце
десната е повредна од левата.
Имам неколку важни патишта во животот
едниот ќе го препливам
другиот ќе го прелетам ...
  350 
Поминав покрај нашата куќа,
за двесте луѓе.
Знаев дека е празна и пуста.
Патот што со врзани очи
можев да го поминам, ...
  314 
Заљуби се во овој град
што не може да се изоди пеш.
Овој туѓ град
што ќе биде наш.
Кога ќе остареме, ќе се сретнеме ...
  850 
Зимата пристига на снежни санки
Влегувам во нова соба
Со стар распоред
Додека другите ништо не знаат
Си забранив да те сакам ...
  323 
Направив нешто себично,
те затворив во кутија,
да бидеш само мој,
еден ден и лисјата,
што ги газам во паркот, ...
  808 
Се плашам дека секој нареден ден
Ќе биде здодевен како недела
Ќе донесе емотивен студ
Или земјотрес од спомени
Ќе паднат маските ...
  277 
И сувите дрвја некогаш разлистуваат
и во мракот се раѓа божилак
луѓето се зближуваат и оддалечуваат без причина
и чуда се случуваат
мислите ми се магнет ...
  302 
Ти и јас живот сме
животот е пуста улица
што треба да се обликува
цвеќе сум што ужива
во сопствената кревкост ...
  256 
Две стрели
два вкрстени погледа
знаев дека тоа се вика хемија
магија на парче стакло
чудесни очи и моите солзи ...
  351 
Имам само десeт прсти
и едно писмо што отстојува
во фиоката на мојот живот
затоа што немам црвена љубов во розов свет
ниту зелена надеж во сивото секојдневие ...
  324 
Се провираме во судбината на ткаенините
крцкањето на вратата ни го отвора денот
со чевлите ги туркаме златните парички на есента
ги игнорираме меурчињата на немирот
растурени во воздухот ...
  258 
Те нареков див ветар
и те пуштив да си играш
со моето перче
те нареков шумска јагода
и сакав да го вкусам ...
  1371 
Црнокосите го вртат светот
затоа што се најбројни
затоа што сакаат вистински
затоа што ѕвечкањето на нивните чевли
потсетува на годишните времиња ...
  405 
Random works
: ??:??